Fishbowls, sojabeans and jobhunting

Hallo allemaal!

Hier weer een nieuwe blog. Werd tijd zullen jullie wel denken. Zelf besef ik helemaal niet hoe lang het al geleden is dat ik wat heb geschreven. Tijd gaat zo snel! Kunnen jullie geloven dat ik al anderhalve maand op reis ben? Ik niet!

Nu dus al een ruime twee weken in het mooie doch rustige Leitchville. Familie bestaat uit vader Stephen, moeder Liz, Zoe (20), Kurt (19), Phoebe (18) en Zac (15). En nu dus ook Sabine (18) ofwel sojabeans. Ja, dat is mijn nieuwe bijnaam en nee, dat is niet grappig. Omdat Sabine hier een lastige naam is werd ik eerst Beans genoemd en toen bedacht iemand dat het leuk was om daar sojabeans van te maken. Ik ben dus een groente. Yes!

Sojabeans woont nu op een boerderij met 250 koeien, heel wat varkens en over een miljoen vliegen. Dat is het ergste hier, de vliegen. De locals zijn er aan gewend maar ik sla nog steeds spastisch om me heen als ik in de buitenlucht ben. En ze hebben niet eens elektrische tennisrackets om de irritante beesten te killen!

Waar heb ik me de laatste weken mee bezig gehouden hier? Eerst veel met Phoebe opgetrokken. Zij heeft me aan allerlei mensen voorgesteld, me meegenomen naar de pub en andere leuke dingen. Een week na mijn aankomst kwam Zoe terug uit Nederland. Zij heeft een vervroegd verjaardagscadeautje van papa en mama voor me meegebracht: een minilaptop! Ben ik superblij mee, kan ik jullie nog beter op de hoogte houden!

Ik ben ook al een tijd op zoek naar een baantje. Dat valt nog niet mee. Sowieso moet je een RSA (Responsible Service of Alcohol) hebben om in de horeca te werken. Om die te halen moest ik een les volgen, examen doen en even 100 dollar betalen. Nou, ik kan je vertellen, het stelt helemaal NIKS voor. De les duurde in totaal 3 uur waarvan de leraar 5 minuten over alcohol heeft gepraat en het de rest van de tijd over z'n familie, werk en andere levenservaringen heeft gehad. Daarna gaf hij alle antwoorden die we moesten invullen op de toets en konden we gaan, mét de RSA op zak.

Qua baantjes heb ik nu drie dingen lopen:
- The Border Inn, een hotel/bar/restaurant waar ik een leuk sollicitatiegesprek had en uitgenodigd werd voor een proefdag. Die ging goed, als echte Hollandse met wat Iers bloed kon ik natuurlijk een prima biertje tappen! Ze zouden me na het weekend bellen of ik aangenomen was. Werd natuurlijk niet gebeld (je moet overal zelf achteraan zitten), dus belde ik zelf. Werd me verteld dt ik nog een proefdag moest doen. Bullshit dacht ik, maar ben toch gegaan. Nu kan ik waarschijnlijk volgende week vrijdag beginnen maar daar word ik nog over gebeld. Schiet dus niet echt op.
- The Old Port Cafe, hier heeft Zoe zelf ook even gewerkt en de eigenaar is ontzettend aardig. Heb een leuk sollicitatiegesprek gehad en heb zaterdag een betaalde proefdag. Hoor dan ook meteen of ik wel of niet aangenomen ben. Fingers crossed dus!
- Blue Pacific, een 'fish and chips'-shop. Eigenaren zijn heel leuk en daar heb ik volgende week een proefdag. Dus again, fingers crossed!

Klinkt waarschijnlijk voor jullie alsof het best goed gaat met het jobhunten, maar ik ben hier al ruim twee weken mee bezig en ben al vaak afgewezen. Dat geeft de burger geen moed. Maar niks aan te doen, hopen dat de laatste twee wat worden en dat ik hier nog even kan blijven. Bevalt me namelijk erg goed!

Tussen deze serieuze zaken door wordt er ook nog genoeg lol gemaakt hoor. Vorig weekend op vrijdag met Ebony (een vriendin van Phoebe en Zoe) naar de pub geweest en bij haar geslapen. Zoe kon niet komen want zij heeft een krantenwijk op zaterdag en werkt daarna bij haar ouders in de News Agency. Familie Dye runt dus én hun eigen boerderij, én een News Agency in Echuca, een plaats hier verderop. Druk, druk, druk! Zaterdag met een hele groep vriendinnen van Zoe uitgeweest in Echuca. Eerst 'fishbowls' gedronken: cocktails in een glas formaat vissenkom. Die vielen wel in de smaak! Vriendinnen van Zoe zijn allemaal heel leuk, ik zal wat foto's van ons avondje uit bij deze blog zetten.

Ben hier ook flink aan het sporten. Maandag en woensdag naar netball training geweest wat best pittig was! Daarna naar de tennis 'for tea'. Dat zeggen ze hier dus: we're going there for tea. En ik maar denken waar blijft de thee nou, want het enige wat op tafel komt is veel eten en veel alcohol. Blijkt dus dat ze avondeten hier 'tea' noemen. Gekke Australiers! En elke woensdag is er dus 'tea' bij de tennis. Dan gaat na de training de bbq aan en neemt iedereen een salade of iets dergelijks mee. En dan allemaal samen eten! Leuk he?

Het leven is hier heel relaxed. Er is nooit een planning, iedereen doet waar hij of zij zin in heeft! En iedereen loopt gewoon bij elkaar naar binnen: de deur is nóóit op slot. Kunnen wij Hollanders nog wat van leren met al onze stress en zorgen!

Dus om af te sluiten: no worries mates! En m'n volgende blog komt sneller, dat is beloofd!

Liefs,

Beans