Bye bye New Zealand!

Lieve allemaal,

Een treurige Sabine hier, ik moet namelijk mijn geliefde Nieuw Zeeland verlaten. Wat heb ik hier een geweldige tijd gehad, ik heb er amper woorden voor. Eerst maar even een samenvatting van de laatste week:

Na wat relaxte dagen in Queenstown in een leuk hostel met leuke mensen ben ik verder gereisd naar het Zuiden. Onze nieuwe buschauffeur heette Daisy. Alhoewel, dat was zijn bijnamen. Elke stray-buschauffeur heeft een bijnaam en ze willen allen niet vertellen hoe ze er aan komen. Mijn eerste buschauffeur heette Salty, de tweede Tutu, daarna Nana en nu dus Daisy. Tutu heeft per ongeluk verklapt hoe hij aan zijn bijnaam is gekomen: tijdens zijn training als buschauffeur mocht hij één avond drinken, daar heeft hij toen flink gebruik van gemaakt en werd de volgende ochtend wakker met een behoorlijke kater, én een tutu aan. Nu kunnen jullie dus wel begrijpen hoe gezellig het altijd was in mijn bus!

Eerste stop van de Zuidertrip was Milford Sounds, een fiorden gebied. Hier een cruise door deze fiorden gemaakt, wat een uitzicht! En als toppunt zwommen er ook nog doodleuk een aantal dolfijnen naast onze boot. Genieten! Overnachten deden we in Gunns Camp, het was net zo gezellig als het klinkt. We sliepen allemaal in hutjes zonder verwarming en elektriciteit. Wel een haard in het midden van elke hut, maar omdat wij met 5 luie meiden lagen die geen zin hadden om snachts het vuurtje op te laaien werden we sochtends bevroren wakker. Echt back to basic dus, maar dit was zelfs voor mij een beetje te veel van het goede. Na 100 lagen over elkaar heen te hebben getrokken door naar Invercargill, waar geen **** te doen is. Weg er naartoe was wel erg mooi. We zijn gestopt op verschillende stranden en hebben daar zelfs echte zeeleeuwen van dichtbij gezien! Die schijnen nog een soort van gevaarlijk te kunnen zijn dus we moesten vooral niet te dichtbij komen. Was wel echt geweldig, want eerst zagen we er maar eentje van dichtbij maar toen kwam z'n chick de zee uit waggelen en begonnen ze te tongzoenen! Oh, de wonderen der natuur!

Na Invercargill naar Dunedin, een echte studentenstad. Helaas hadden alle leuke, knappe, mannelijke studenten paasvakantie en dus was ook Dunedin niet veel aan. Ons kennende hebben we het zelf erg leuk gemaakt en zijn we met een groepje uit eten geweest (op z'n backpackers). De volgende dag door naar Mount Cook, een prachtig gebied. Er lag al aardig wat sneeuw op de bergen dus hier hebben we een mooie wandeling kunnen maken. De accomodatie waar we die nacht sliepen was net nieuw en ook net een hotel. We hadden zelfs een bad! Daar hebben we natuurlijk allemaal maar meteen flink gebruik van gemaakt. Savonds was er in de bijbehorende kroeg een quiz. Ik had al snel geregeld dat de slimste kids uit de bus bij mij in het groepje zouden zitten want we konden 50 dollar aan de bar winnen. Dat klonk goed! Echter, eenmaal aangekomen in het cafe had de helft van het groepje me gedumpt onder het mom van 'we willen niet met teveel mensen delen als we winnen'. Nu was ik nog over met Andy, Floor en Lisette, maar twee kiwi's vroegen of we in hun team wilden komen. Ach, we hadden nu niks meer te verliezen dus voegden we ons bij hun. Dat bleek een groot succes te zijn want uiteindelijk hebben we met verre voorsprong de hoofdprijs gewonnen! Ik kon het natuurlijk niet laten om het zogenaamde slimsten van de groep er een beetje mee te pesten en heb heerijk kunnen genieten van een welverdiende baileys aan de bar.

De volgende morgen vroeg op weg naar mijn laatste stop in Nieuw Zeeland: Rangitata. Hier konden we gaan raften, de beste white water rafting in Nieuw Zeeland. Ondanks mijn financiele moeilijkheden bedacht ik dat dit toch wel een once in a lifetime oppertunity was en besloot ik mee te gaan. Dat was een avontuur! Flink in gepakt in een wetsuit (ondertussen m'n beste vriend in Nieuw Zeeland), reddingsvest en (roze!!!) helm gingen we op bad. Eerst een flink stuk over rustig water om te oefenen maar daarna werd het steeds heftiger. Bij raften heb je grade 1 t/m 6. Bij grade 6 kan je niet naar beneden zonder dood te gaan dus die zouden we gelukkig niet tegenkomen. Wel lagen er een aantal grade fives op onze route waar ik bij voorbaat al nervous voor was. Flinke stroming, rotsen overal, wat kon hier allemaal wel niet misgaan? Was het nou wel zo slim om m'n handtekening te zetten onder de eigen-risico-voorwaarden? Maar ik had geen keuze, daar gingen we! Al snel verloren we iemand uit de boot, maar die kon gelukkig nog wel de buitenkant van de boot vasthouden. Uiteindelijk belandden we weer in rustiger water. Wat een kick geeft dat! Na een aantal van deze watervallen gehad te hebben kregen we de kans om van kliffen af te springen. Alle jongens en ik met één ander meisje waren naar boven geklommen om eerst van de 4 meter en vervolgens van een 10 meter hoge klif af te springen. Bij de eerste sprong haakten er al een aantal jongens af, maar bij de 10 meter riepen ze de hele tijd "ladies first!'' en moest ik dus eerst. Geen probleem, het was helemaal geweldig! Een vrije val waarna je in het water beland, zo vet! Je mag je armen niet strekken en ook je benen moeten bij elkaar blijven anders heb je kans dat er van alles uit de kom raakt of breekt. Nou, gelukkig ben ik er weer heel uitgekomen, toen nog de kou zien te overleven want we zwommen in glacier-water. Brrr! Terug in Rangitata een lekkere warme douche en met de groep spelletjes spelen en film kijken. Het was immers m'n laatste avond.

Wat is mijn maand in Nieuw Zeeland snel gegaan en wat heb ik genoten! Zulke leuke mensen ontmoet, zo'n ontzettend mooie natuur en zoveel avontuurlijke activiteiten gedaan! Abseilen in grotten, zwemmen met zeehonden, skydiven, een gletsjer beklimmen, bungyjumpen, white water raften, niets was me te veel. Dit avontuur vergeet ik de rest van m'n leven niet en ik ben ontzettend dankbaar dat ik het mee heb mogen maken.

Nu op weg naar Australie, terug naar Zoe en haar familie om daar Pasen en onze verjaardagen te vieren. Na een weekje door naar Perth waar ik ook al een adresje heb om te verblijven. Het ticket naar Thailand is ondertussen ook geboekt dus ik vlieg de negende met Floor van Hong Kong naar Bangkok waar we Karlijn ontmoeten. Nog een maand reizen en avonturen beleven en dan is het tijd om naar huis te gaan. Hoe deze tijd voorbij is gevolgen kan ik niet bevatten, maar één ding weet ik zeker: het was helemaal geweldig!

Ik hou jullie op de hoogte van m'n volgende belevenissen. Genieten jullie fijn van het mooie weer, dan trek ik m'n thermisch ondergoed weer aan. Take care en tot gauw!

Liefs,
Sabine