New Zealand, way better than the old Zealand

Lieve vrienden, vriendinnen, familie en ander gespuis, het is weer tijd voor een blog! En wat maakt dat ons allemaal toch weer gelukkig. Nou, wat mij gelukkig maakt is Nieuw Zeeland! Ik had verwacht dat het een beetje hetzelfde zou zijn als Australie maar het is totaal verschillend! Nieuw Zeeland is groen (yes!) en kouder (meehhhh), maar ook heel avontuurlijk.

Mijn vertrek naar Auckland verliep niet zo soepel en geheel door mijn eigen toedoen. Avond voor vertrek iets te lang door gefeest waardoor ik door m'n wekker heen geslapen ben. 5 uur sochtends (!!!) zou de taxi me ophalen en me naar Brisbane Airport brengen, maar die miste ik dus. Toen ik gelukkig nog enigszins op tijd wakker werd in 2 minuten m'n spullen gepakt en er stond gelukkig al vrij snel een nieuwe taxi voor de deur. Nog half in coma stond ik op het vliegveld. Ingecheckt en wel genoot ik van een lekker ontbijtje en een kopje thee om een beetje wakker te worden. Even op het scherm gekeken en om naar Auckland te gaan moest ik naar gate 75. Goed geregeld dacht ik, daar twee uur gezeten: beetje lezen, muziek luisteren en met papa en mama bellen. Ik had het helemaal voor elkaar... dacht ik. Op het moment dat ik het vliegtuig in wil gaan zie ik dat dit de verkeerde vliegmaatschappij is. Blijken er dus twee vluchten rond dezelfde tijd naar Auckland te gaan! En ik zat niet bij de mijne. Heb gerend voor m'n leven en kwam natuurlijk op m'n mooist (rood en bezweet) bij de goede gate aan. Vlucht gelukkig gehaald! Aangekomen in Auckland meteen een Nieuw Zeelandse simkaart gekocht dus heb weer een nieuw nummer: 00642102672110..... Met de bus naar m'n hostel wat prima ging en ook het hostel zag er goed uit. Lag wel met 11 anderen op een kamer dus erg veel slaap heb ik niet gehad, vooral door de Engelsen die graag tot 12 uur hun make-up doen, haar stylen en indrinken. Daarna gingen ze gelukkig uit dus toen kon ik gerust snurken. Volgende ochtend vroeg opgehaald door de Stray bus. Stray is de organisatie waarmee ik door Nieuw Zeeland reis. Het is een hop on-hop off bus, dus je kan uit en instappen waar en wanneer je wil maar er is wel een bepaalde route die je volgt. Ik begon dus in Auckland, onze eerste bestemming was Hahei. Daar zijn we naar een Hot Water Beach gegaan. Door Vulkanische activiteit onder de grond warmt het zand helemaal op. Graaf een kuil in het zand en er komt water in, zo heb je dus je eigen jacuzzi op het strand! Hele families komen daarop af en het is nog een kunst om je eigen territorium af te bouwen zodat er geen ongewensde personen jou badje binnen dringen. Wij allemaal chillen in onze bikini's met een drankje erbij, maar soms werd het water zo heet dat je er niet eens kon staan, zitten of liggen! Savonds met z'n allen gebbq't en geslapen in een Lodge. Was een hele gezellige avond, zo veel leuke mensen ontmoet!
Volgende dag op doortocht naar Raglan, een klein surfplaatsje. Ik was van plan om te gaan surfen maar het weer was verschrikkelijk (voelde weer helemaal alsof ik terug in het mooie doch regenachtige Holland was) dus heb ik in plaats daarvan een wandeling naar een waterval gemaakt. Al had ik bij de Blue Mountains in Sydney al aardig wat mooie watervallen gezien, deze was ook weer prachtig! De natuur hier is een beetje zoals Ierland, heel groen, maar wel met wat meer heuvels en misschien ook nog wel wat ruiger. Pittige wandeling dus eenmaal terug lekker op tijd naar bed. Elke ochtend om 7 uur op staan is toch wel wat nieuw voor me na al dat relaxen in Australie!

Na een goede nachtrust om 8 uur vertrokken naar de Waitomo Caves. Daar konden we uit 6 activiteiten omtrent de grotten kiezen. Ik wilde eerst gaan black water raften in de grotten maar heb uiteindelijk toch voor het uitdagendere abseilen gekozen. Nou, dat was me wat! Ik als avonturier eerste klas in een wetsuit (zie je het al voor je?), helm op, laarzen aan en gaan! Abseilen langs 3 watervallen en klimmen, kruipen en tijgeren in de grotten. Elke stap die ik zette en elke rots die ik weer op moest dacht ik hoe ga ik dit ooit doen maar heb het toch maar mooi voor elkaar gekregen! Een bizar moment om jullie een beeld te geven van hoe heftig het was:

De tweede abseil was echt in een waterval, zeiknat, ijskoud maar natuurlijk wel heel gaaf. Toch was ik blij dat ik weer op de grond stond. Ik kijk om me heen maar had geen idee waar ik naartoe moest. Stond gewoon in een hele dichte grot, zo leek het. Gelukkig stond de tourguide beneden op me te wachten en die zei doodleuk: 'just go underneath there, head first'. Moet je je voorstellen, door het water heen zwemmen onder een rots door (30 cm ruimte) om vervolgens weer in een kleinere ruimte te komen waar ik me om moest keren zodat ik m'n benen naar beneden had en daar moest ik mezelf 'gewoon omlaag laten glijden'. Ik heb die man 5 minuten aan staan kijken met grote ogen en heb 100 keer gevraagd of het een grapje was. Ik voelde mezelf alsof ik in een film zat met Chileense mijnwerkers die vast zitten in een grot en er NOOIT MEER uitkomen. Maar goed, ik had geen keuze! Dus maar gedaan wat meneer zei en ik leef nog. Zulke momenten hebben we daar zo gehad, ik voelde me helemaal als Ben-Jan! (mijn avontuurlijke oom) Al denk ik dat zelfs hij dit nog best spannend had gevonden!

Anyway, het was dus een geweldige ervaring, ben ontzettend blij dat ik het heb gedaan. Terug in de bus waren we natuurlijk allemaal helemaal kapot, we waren toch zo'n 4 uur onder de grond aan het klimmen geweest! Maar, slapen was er niet bij, want er stond nog een activiteit op het programma. We gingen op weg naar een Maori stam, de oorspronkelijke inwoners van Nieuw Zeeland. Daar werd er voor ons gekookt en na een gezond avondmaal (eindelijk geen noodles!) werden we voorgesteld aan de familie. Die hebben voor ons opgetreden, daarna was het tijd om zelf de dans te leren. Voor de jongens is dat de 'haka', ziet er doodeng uit, en voor de vrouwen de 'Poi'. Was lachen natuurlijk omdat we er allemaal niks van bakten. Wel ontzettend leuke ervaring. Daarna met de hele groep in de Maori ruimte geslapen.

Volgende ochtend afgezet door de bus omdat ik een weekje bij Karina (familie van familie) en haar gezin door ga brengen. Een beetje van het échte Nieuw Zeelandse leven meemaken! Eenmaal aangekomen in hun prachtige huis kreeg ik een heel eigen suite toegewezen. Eigen slaapkamer, woonkamer, badkamer, niet te geloven! Hier kan ik het wel even uithouden! Karina en Dale, haar man, zijn allebei ontzettend aardig. Ze hebben ook twee zoons, Michael en Chris. Die studeren allebei in Hamilton, zo'n anderhalf uur hier vandaan. Heb beiden even kort ontmoet toen ik een dagje met Dale mee ging naar Hamilton. Dale en Karina hebben een eigen bedrijf (in garagedeuren) in Tauranga maar ook in Hamilton. Dale en Karina voetballen allebei, en Dale is de trainer/coach van Karina's team. Dinsdagavond was er training en natuurlijk werd van mij verwacht dat ik ook een balletje mee zou trappen. Nou, ik kan jullie vertellen, dat zorgde voor wat hilarische momenten! Bijvoorbeeld dat ik de hele tijd hands maak omdat ik zo gewend ben aan het hockeykeepen. Woensdagavond hebben ze me meegenomen naar wat schijnt de beste Fish and Chips shop in Tauranga. En ik vond het nog lekker ook! Donderdagavond heb ik pannenkoeken voor ze gebakken. Heel stoer gezegd dat ik dat wel even zou doen, maar stiekem had ik ze zelf nog nooit gebakken thuis! Bleek dat ik op het omdraaien nog even moet oefenen, maar de smaak was prima!

Zaterdag was het zwemmen-met-dolfijnen-dag. Maar, zoals bekend, Murphy's Law is the story of my life, dus het stormde en er waren geen dolfijnen. Yes! Naar binnen kon ik net want dan werd ik zeeziek dus het was maar lekker bevriezen op het dek. Na een paar uurtjes gezeild te hebben aangelegd bij een eiland om te gaan lunchen. Daar konden we ervoor kiezen om te gaan snorkelen. Besefte dat ik die kans maar beter kon nemen zodat ik nog iets uit deze dag kon halen. Nou, dat was geweldig! Geen Great Barrier Reef in Cairns, maar je kon toch all the way naar de zeven beter diepe bodem kijken en Patricks (Spongebob) en Dori's (Finding Nemo) zien. We hadden al wat wilde zeehonden gespot maar die schijnen nooit met mensen te zwemmen werd ons verteld. Ach, we kunnen het altijd proberen! Dus ik met een Duits stel naar ze toe zwemmen en gekke geluiden maken. En ja hoor, het werkte! Dat was zoooo ontzettend gaaf, er zijn geen woorden voor. Ik kon ze gewoon aanraken en ze deden salto's enzo, we kregen een hele show! En ik me natuurlijk elke keer weer dood schrikken als ik dat beest kwijt was en 'ie ineens naast me opdook. Maar, wat een ervaring zeg. Prachtig. Onderweg zelfs ook nog een haai gezien, geen grote witte gelukkig. Om met de dolfijnen mag ik nog een keer terugkomen (gratis), maar dat zal pas over een paar jaar zijn.

Morgenochtend vroeg vertrekken bij Dale en Karina. Dat is het nadeel aan reizen, je ontmoet steeds weer hele leuke mensen maar moet ook steeds weer afscheid van ze nemen. Gelukkig zijn het wel echte reizigers dus ze zullen snel weer een keer naar Nederland komen! Dat is een leuk vooruitzicht. Ik vervolg mijn reis naar Rotorua en ga morgen misschien al wel skydiven in Taupo, hangt van het weer af. Allemaal leuke vooruitzichten dus en ik zal proberen jullie goed op de hoogte te houden!

Voor nu weer alle liefs van de wereld, dikke kus en take care! Dus let goed op jullie zelf en doe geen gekke dingen als abseilen, met haaien zwemmen en uit een vliegtuig springen. Ga in plaats daarvan maar lekker op een terrasje zitten met een wijntje of een biertje en geniet van het prachtige BBQ weer wat jullie daar wel hebben, maar wij hier absoluut niet. Tot gauw!

P.S. Wisten jullie dat Nieuw Zeeland door een Nederlander is ontdekt? Daarom heet het ook Nieuw Zeeland, vernoemd naar Zeeland in Nederland. Toch wordt in veel geschiedenisboeken Captain Cook als founder of New Zealand genoemd. Dit komt doordat de Nederlander in kwestie een enorme kneus was, zoals alleen een echte Hollander een enorme kneus kan zijn. Wat was nou het geval: Meneer Holland werd welkom geheten door de Maori's met een traditionele welkomstdans. Nu dacht hij dat ze hem aanvielen en schoot of sloeg of hakte hij ze neer en sloeg op de vlucht om nooit meer terug te keren. Wat een ei he? De kiwi's hadden bijna Nederlands gesproken!