Living life on the edge...

Hallo allemaal! Weer een blogje vanuit het prachtige, overweldigende, ruige en vooral groene Nieuw Zeeland. Zondag vertrokken bij Dale en Karina. Vind het toch elke keer weer jammer als je afscheid moet nemen, maar het hoort erbij! Toen in de bus gestapt in Maketu en op naar Rotorua, een Maori plaats die bekend staat om haar verschrikkelijke geur. Dit komt door de 'geothermal activity' die daar heerst. Er zijn verschillende mudpools waar rook en stoom uitkomt. En dus die niet zo aantrekkelijke aroma. Dezelfde dag nog op naar Taupo. Ik was van plan om daar de skydive te doen, maar het weer zat niet echt mee dus ik was er al vanuit gegaan dat het niet doorging. Toen brak het plots helemaal open en ben ik met 5 anderen uit mijn bus opgehaald met een limousine om naar de skydive locatie te gaan. Ik had verwacht dat ik ontzettend nerveus zou zijn, maar totaal niet! Ik had er gewoon zin in! Dus wij dat vliegtuig in, 20 minuten vliegen en toen vielen de eersten het grote witte gat in (de wolken). Daarna was het onze beurt: eerst een vrije val door de wolken heen. Ik kon alleen maar riepen "wow, wow, yeah, yeah, awwwweeesome!". Toen kwamen we in een bevroren regenwolk: hagel dus. Dat deed pijn! Maar daarna ging de parachute uit en konden we genieten van het fenomenale uitzicht. Dit was echt één van de gaafste dingen die ik ooit in m'n leven heb gedaan en ik kan het aan iedereen aanraden! Zelfs als je hoogtevrees hebt schijnt het niet eng te zijn, je hersenen hebben namelijk na 5000 ft geen idee meer van hoogte. Het lijkt dus gewoon een mooie foto! Daarom schijnt bungeejumpen enger te zijn, dan sta je veel dichter bij de grond.

De volgende dag op weg naar Tongariro National Park. Normaal gesproken zou je daar de beroemde Tongariro Crossing kunnen doen, een wandeling (pittig) van 8 uur. Door het slechte weer ging die helaas niet door. Maar, onze accomodatie had een spa en jacuzzi's, dus we hebben ons er prima vermaakt! Na compleet uitgerust te zijn stond de volgende reis naar Wellington op het programma. De hoofdstad van Nieuw Zeeland. Had al twee leuke Nederlandse meiden ontmoet, Linda en Floor, ben met hen op safari geweest door de stad heen en beland in het Nationaal Museum. We hebben dus nog cultureel gedaan ook! Savonds eindelijk echt Hollands gekookt, aardappels, een eitje en boontjes. Nu waren onze kookkunsten geen groot succes dus hebben we de maaltijd in gangen moeten eten: ik begon met m'n eitje, een halfuur later waren de boontjes klaar en als toetje laat in de avond waren er nog de gekookte aardappels. Maar, alles beter dan noodles!

Sochtends heel vroeg op om met de ferry naar het Zuidereiland te reizen. Prachtige tocht, en het weer leek nog op te klaren ook! Sindsdien alleen maar zon gehad, wat een geluk! Aangekomen bij te terminal werden we opgehaald door een nieuwe Straybus, waar ik Rianne tegenkwam van een vorige busreis. Nog een Nederlandse stapte in, Karlijn, dat beloofde gezellig te worden (Linda was onderstussen al uitgestapt). Savonds overnacht in het Abel Tasman National Park, genoemd naar de Nederlandse ontdekker van Nieuw Zeeland. Daar verbleven we twee nachten. De tweede dag met Floor en Karlijn een wandeling van 25 kilometer gemaakt. 25 kilometer! Wie had dat ooit gedacht van onze wandelgek Sabine, nou? Het was prachtig, maar de bloedende voeten en blaren waren minder leuk.

Van Abel Tasman naar Barrytown. Barrytown ligt in the middle of nowhere, er is geen bereik en we sliepen allemaal in de local pub. Het enige wat we dus konden doen was een leuk feestje bouwen met z'n allen. Nou, makkelijker gezegd dan gedaan. Er was een verkleedkist, Floor en ik hadden onszelf al snel omgetoverd tot schaap en piraat. Terwijl de rest van de groep saai aan tafel zat dansten wij de macerena. Saai natuurlijk. Maar er was geen beweging in die mensen te krijgen joh! Toen ik uiteindelijk als laatste redmiddel maar ging limbodansen met een biljartstok werden ze gelukkig iets enthousiaster. Ik heb in ieder geval een leuke avond gehad en de locals van Barrytown zekersteweten ook!

Vanuit Barrytown naar Franz Josef gereden waar we begin van de avond aankwamen. Vroeg naar bed want de volgende dag stond ons een 8 uur durende gletsjer klim te wachten. Heftig! Om 8 uur sochtends kregen we ons pak aan getrokken, met spijkers onder de schoenen en al, en daar gingen we. Een hele klim! Daarna uren rondgelopen en geklauterd en geklommen op het ijs wat ontzettend gaaf was. Om je heen zie je het regenwoud en watervallen, maar ondertussen loop je gewoon over ijs! Bizar! Daarna natuurlijk helemaal kapot, maar nog wel even de kroeg in voor het apres-ski gevoel.

Vervolgens verder naar Makarora, weer in the middle of nowhere. Zo kom je nog eens ergens! Wel een prachtige omgeving, en de accomodatie beviel ook erg goed. Savonds stond er karaoke op het programma in de pub die bij het terrein hoorde. Nou, dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! Na mezelf aardig voor schut te hebben gezet met wat genante vertoningen van Proud Mary, Abba en de Spice Girls kwam de rest ook een beetje los en werd het nog best een gezellige avond. En ik won zelfs een prijs!

Na Makarora is de helft van de bus uitgestapt in Wanaka, de rest is doorgegaan naar Queenstown. Ik bleef met Floor, Karlijn, Samantha (Engeland) en Larraitz (Spanje) in een heel leuk, klein en schattig hostel in Wanaka. Hele gezellige sfeer en ook het weer zat mee, dus we konden lekker in de tuin een wijntje drinken en meezingen met de gitaarklanken van wat jongens die voor ons performden. Klinkt goed, he? Wanaka is een heel leuk plaatsje, vooral in de winter want dan gaan de pistes open en wordt het een soort Oosterijks dorp. Maar ook nu was het prachtig, met de bergen en het meer en de herfstkleuren in de bomen.

Na even twee nachten bijgekomen te zijn weer door naar Queenstown. Ik heb ondertussen een aardige verkoudheid te pakken dus vind het wel fijn dat we ook hier drie nachten blijven. Even bijkomen. Althans, dat dacht ik, want nog voor we bij ons hostel aankwamen heb ik al een bungyjump gedaan! Wat een kick geeft dat! Hup, van de brug afspringen zo naar de rivier toe. Je kan kiezen of je onder water wilt of niet, of dat je het alleen aan wilt raken met je handen. Dus toen ze mij vroegen 'do you wanna go all the way in?' antwoorde ik dat ik het water alleen met m'n vingertoppen aan wilde raken. Nou, dat vonden ze blijkbaar erg grappig want ik ging vol in, van head to toes! Zeiknat het water weer uit, het publiek vond het natuurlijk prachtig. Maar wat een gave ervaring weer joh! Je hart zit wel even in je keel als je op dat houten randje staat en naar beneden kijkt, en dan de kriebel in je buik als je naar beneden stort. Geweldig!

In Queenstown nog even naar de kroeg geweest en daar kwam ik weer allerlei mensen tegen van m'n vorige bussen. Zo toevallig! En heel gezellig natuurlijk! Nu een beetje rustig aan doen en hopen dat ik snel van die rot verkoudheid af ben. Dan zondag verder naar het Zuiden en de 22ste al weer terug vliegen naar Sydney. Vanuit daar naar Zoe en haar familie om m'n verjaardag te vieren en dan door naar Perth. Daar één weekje blijven en dan waarschijnlijk twee weken naar Thailand voor ik weer naar huis kom. Het schiet al op! Kijken jullie alweer uit naar m'n terugkomst? Ja he? Begin maar met aftellen!
De stapels verjaardagskaarten, cadeaus en taarten die jullie natuurlijk al in huis hebben gehaald voor 27 april kunnen allemaal naar het volgende adres:

Sabine Klaver - family Dye
185 South Road
Leitchville
Victoria 3567
Australia

Ik hoop snel weer van jullie te horen en ik hou jullie op de hoogte van m'n avonturen! Fijn weekend en tot gauw! Take care, liefs,

Sab