St Patrick, surfboys & sangria

Kom eens luisteren allemaal, het is weer tijd voor een verhaal! En niet zomaar een verhaal, nee, een echt avontuur! Want ik ben ein-de-lijk alleen op reis. We hadden gedacht dat dat vanaf Sydney al zou gebeuren maar sinds m'n vertrek ben ik eigenlijk niet alleen geweest. Eerst de roadtrip naar Melbourne met de twee meiden en twee jongens, daarna een week in Melbourne met Bas en Mike. Vervolgens de Great Ocean Road met Mike gereden en last but not least een tijd bij Zoe en haar familie doorgebracht. Nu was het dan toch echt tijd om er alleen op uit te trekken. En ik zal het eerlijk toegeven: ik vond en vind dat best spannend!

Na een weekend vol afscheidsfeestjes bracht Liz (de moeder van Zoe) me naar de bus die me naar het vliegveld in Melbourne zou brengen. Huilend nam ze afscheid van me. Betekent dat dat ik toch goed gezelschap ben geweest of waren het tranen van vreugde? Vanuit Melbourne naar Sydney gevlogen. Kwam op het vliegveld al een Duits meisje tegen die dezelfde vlucht had. Zij had al 6 maanden gereisd en gaat volgende week naar huis. Kon dus mooi naar haar tips luisteren! Wat grappig was, was dat ze helemaal in paniek was over de vlucht en de gate en de bus en blablabla. Ik dacht, nou, en dan heb je al een half jaar gereisd? Ze durfde niet eens aan de buschauffeur te vragen of hij ook naar haar straat ging, dat moest ik voor haar doen. Ik hoop dat ik toch ietwat zelfstandiger terug kom!

Eenmaal aangekomen in Sydney een nachtbus genomen naar Byron Bay. 13 uur opgekropt zitten. Dat was een feest! Gelukkig kan ik als echte mol overal slapen dus heb toch nog een paar oncomfortabele uurtjes kunnen pakken. In Byron Bay werd ik opgehaald door m'n hostel, Backpackers Inn On The Beach. Nou dat klinkt al goed toch? Het hostel was inderdaad ook 'on the beach', dus heb de eerste dag al lekker van het strand kunnen genieten waar ik met een Duits meisje uit m'n kamer, ook een Sabine, en nog een groep Engelsen naar toe ben gegaan. Savonds met dezelfde groep uit in Byron Bay, naar een bar/dicotheek genaamd Cheeky Monkeys. Alle backpackers komen daar, dus was groot feest! M'n Duitse naamgenoot en haar vrienden waren echter een beetje saai maar ik liep al snel wat reisgenoten van de bus tegen het lijf en heb de rest van de avond met hun doorgebracht. Die nacht spraken we af om met de 'busmensen' de volgende ochtend de 'Lighthouse walk' te doen. Er is in Byron Bay een vuurtoren waar je dolfijnen schijnt te kunnen zien en soms ook walvissen maar daar was het nu niet het seizoen voor. Dus sochtends allemaal op pad. Halverwege hadden ze het eigenlijk allemaal al wel gezien. Ik met m'n hoogmoedswaanzin zei dat ik wel verder zou gaan en twee van de jongens besloten dat ze zich dan toch ook niet zouden laten kennen. Nou, dat heb ik geweten! Zodra we de andere gedag hadden gezegd kwam het zware gedeelte: bergopwaarts. Trap na trap door de bush bush en dan op slippers en in 35 graden met de volle zon op m'n bol. Ik dacht serieus dat het einde van m'n leven nabij was maar ik heb het toch gehaald en ben niet eens met hartritmestoornissen op de eerste hulp beland. Genoten van het prachtige uitzicht, helaas geen dolfijnen gezien, en toen weer 10 km terug gelopen. Inmiddels waren er twee nieuwe Engelse meisjes in mijn kamer gearriveerd het klikte meteen goed tussen ons. Savonds met hen en de andere Engelsen weer naar de Cheeky Monkeys, dit keer voor een goedkope maaltijd: 5 dollar voor een heerlijke spaghetti! Daarna nog wat gedronken maar op tijd naar bed gegaan ivm met vroeg opstaan om naar Surfers Paradise te vertrekken. De plaatsnaam zegt het al: een paradise! Heel anders dan Byron Bay, Surfers is meer een stad. Veel hoogbouw maar niet op een storende manier, prachtig strand, leuk centrum en het hostel 'Surf n Sun' waar ik verbleef was top. Zodra ik aankwam liep ik al twee Zweedse meisjes tegen het lijf met wie ik ben uit geweest in Byron. Toevallig! En erg gezellig natuurlijk. Mijn roommates bleken ook een succes: zodra ik de deur open deed rook en zag ik het al: een kamer vol jongens. Ierse jongens. En dat op St Patricksday! Ik werd om 11 uur sochtends al uitgenodigd om met hen mee naar de Ierse pub te gaan maar het zwembad zag er zo verleidelijk uit... Later bleek dat ik ook nog een Italiaans meisje (of vrouw? Ze is 30) op de kamer had. Ze woont al 7 jaar in Madrid, dus we hebben ook nog lekker Spaans kunnen lullen! Later nog wat Colombianen en nog meer Ieren tegen gekomen en met alle gasten in het hostel op pad geweest op St Patricksday te vieren. Nou, Surfers Paradise zag groen hoor! Iedereen verkleed en dronken op pad, stervensdruk. Daarom op tijd weer terug om nog wat slaap te pakken want de volgende ochtend zou de wekker weer vroeg gaan in verband met mijn reis naar Brisbane. Net toen ik me comfortabel had geinstalleerd op het bovenste stapelbed stormden mijn Ierse roommates binnen. Slapen kwam dus niks meer van want het wakker houden van 'the Dutch girl with Irish blood' werd hun nieuwe doel van de avond. Nog gezelliger werd het toen wat mannen uit Italie, Finland en wie-weet-waar-nog-meer zich bij het gezelschap voegden. Wel gelachen hoor, maar de volgende ochtend met kleine oogjes de bus in!

Na de hele busreis in coma te hebben gelegen stond Jip (schoolvriendin uit Nederland die een Engelse cursus doet in Brisbane) me bij het busstation op te wachten. Ze woont op het uniresort, tussen alle studenten dus. Bij het terrein hoort ook een zwembad, spa, sauna en jacuzzi dus dat beloofde een paar mooie dagen te worden! Eerste avond al kennis gemaakt met een aantal vriendinnen van Jip (alle nationaliteiten) en met z'n allen naar een reggea concert geweest. Band was top: een mix van reggea, jazz en funk. Soort Kyteman. Heel gaaf dus!

De volgende dag kwam de regen met bakken uit de lucht vallen dus hebben we een relaxed dagje binnen gehad. Zelfde gold voor zondag, al hebben we toen wel boodschappen gedaan. Na te leven op de laatste noodles die Jip in de kast had staan leek ons dat wel een goed plan. Het winkelwagentje werd vooral gevuld met pizza, chocola en chips (Jip), maar ik heb er ook nog een paprika en avocado bij gedaan zodat we savonds wraps konden eten. Omdat iedereen die op het uniresort woont zomaar bij elkaar naar binnen loopt was Jip's huis al snel gevuld met hongerige Spanjaarden die op de geur van onze kookkunsten afkwamen. Spontaan ontstond het idee om een Spaanse avond te houden en zo bakte Pablo een tortilla en ging Javier z'n wijnvoorraad van huis halen. Werd erg gezellig en zo eindigden we voldaan in de sauna en vervolgens jacuzzi. Geen slecht leven dit! Wakker worden was de volgende dag wel wat moeilijk maar we konden ons er toe zetten om onder de dekens vandaan te komen en de bus van half 9 naar Dreamworld te nemen. De 'Gold Coast' staat bekend om haar pretparken en Dreamworld en Whitewaterworld zijn er daar twee van. Het weer was gelukkig prachtig dus we konden de hele dag van waterpark naar achtbaan en weer terug. Topdag gehad!

Vandaag (dinsdag) alweer mijn laatste dag in Brisbane. Weer is prachtig dus als Jip klaar is op school nemen we misschien nog wel een kleine duik in het zwembad! Morgen vlieg ik half 9 sochtends naar Auckland, Nieuw Zeeland. Heb er onwijs veel zin in maar vind het ook wel spannend. Weer een nieuw avontuur! Gek is dat ik over 2 maanden alweer thuis ben, tijd gaat ontzettend snel. Ik hoop dat ik in Nieuw Zeeland genoeg mogelijkheden heb om daar mijn blog ook weer bij te werken, maar dat komt vast goed!

Voor nu, take care en laat een berichtje achter, want dat is echt heel leuk om te lezen hier. Geniet van de eerste prille zonnestraaltjes daar dan neem ik even een duik in het zwembad! Heel veel liefs,
Sabine